Yıllar önce önüme çıkan ve bugüne kadar bir an bile olsun bendeki etkisini yitirmeyen bu sözü karakter kategorisinin temeline yerleştiriyorum.
“Tanıdığım en güzel insanlar yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı yaşamış, diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş insanlardır. Bu insanlar yaşama karşı geliştirdikleri kendine has anlayış, şefkat ve nezaketle doludurlar. Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar, onlar oluşurlar.”
Bu sözü söyleyen Elisabeth Kübler-Ross’un oldukça etkileyici bir hayat hikayesi var. Kendisi 2.Dünya savaşı sırasında gönüllü olarak hizmet vermiş ve hastanelere yardım etmiş. Savaştan sonrada zarar görenlere yardım eden topluluklara destek vermeye devam eden Kübler-Ross, ölüm ve ölmekte olan kişilerle ilişkiler, yas ve yas tutma konuları üzerinde yıllarca araştırmalar yapmış.
Bir başka deyişle, insanların tüm yaşanmışlıklarıyla edindikleri karakterleri son vakitlerindeyken özellikle incelemiş. Çalışmaları ve yaşadıklarıyla birçok farklı karakteri gözlemleyen bu kişinin "güzel insan" hakkında bizlere aktardığı o efsane sözü tekrar okumadan gitmeyelim.
Öne Çıkanlar
1
2
3
Yazı No: 4