Tam başlıcam yazmaya elim geri gidiyor. Kelimeler boğazımda düğümleniyor. Derdimi anlatmaya mecalim bile yok.
Uzun süredir çabalıyoruz. Çalışmaktan yana şikayet edecek biri değilim ama bir nokta artık beni bitirmiş durumda.
Çok uzun bir süredir para biriktiremiyoruz.
Sanki hiçbir işe yarayan şey yapmamış gibi. Para geldiği gibi gidiyor.
Yaşam standartlarımız başladığımız gibi aynı şekilde devam ediyor.
Geleceğe dair plan yapamıyorum. Bir yatırım yapmak o kadar uzak ki.
Bazen göğsüme bir yük biniyor. Gittikçe daha da bastırıyor.
Bazen avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum ama susuyorum.
Bazen içime ağlıyorum. Bazen direkt ağlıyorum.
Bazen çalışırken birden kopuyorum.
Bazen akıcı konuşmayı unutuyorum.
Kaygılarım, tiklerim arttı.
Özgüvenimi kaybetmiş durumdayım.
Espri yapma yeteneğimde kayboldu.
Akıl sağlığımı korumaya çalışıyorum.
Şöyle arkamıza yaslanıp biraz olsun güvende hissedebileceğimiz bir ortamı oluşturamadık. Bu durumda olmamıza sebep olan birçok etken var. Bizim de hatalı attığımız adımlarımız oldu ama en büyük sebep ülkemizin ekonomisi. Bu sürecin ilerideki ticaret hayatımız için bize çok şey kattığına/katacağına inanıyorum.
Büyük bir kültür edinmiş oldum: Her zaman destek
Asla pes etmek yok.
Çabalamaya, uğraşmaya, denemeye devam...
"Uçamıyorsan koş, koşamıyorsan yürü, yürüyemiyorsan emekle. Ama ne olursa olsun ilerlemeye devam et!"
(Martin Luther King)
Önceki
Geliş
S.M.A.R.T Hedefler
Sonraki
Yazı No: 41